Problemi eshte kur je korb i vedur ne nje salle derrash
problemi eshte kur je thuthuq.
Epo nashithi Kali kuq e Ka nje huq , thote populli
po masanejtha gamorthi ngjyr blu çthfar ka?
I modho respekte per kohen , vemendjen dhe aq me teper seriozitetin . Kaq per momentin , edhe pse e di qe ti meriton me shume. Ok man.
1 Like
gjithmon kshu ndodh, i fundmi poet i Peshkut ka konsiderate per mu, ndersa koleget e mepershem, nuk kan pas fare, per te mos thone gje tjeter.
Eshte dhe nje gje tjeter qe i rrit vleren konsiderates: ti je “poet celulari”, mediumi avangarde sot, ndersa une jam dora vjeter, pothuajse poet me pende pate.
Ka rendesi mediumi per te kuptuar kohen, e une nuk jam me i kohes. Kete e kuptova kohet e fundit edhe nga nje eksperience me nje medium te ri viziv, qe edhe sinemaja ka vdek. Por nuk eshte me edhe Stalker ketu per t’i dhene kete kumt, edhe Stalker ka vdek. Ka lene sekretaren ketu, po sa para ben.
- Dritëro Agolli është nga ata shkrimtarë që nuk e ka braktisur asnjëherë të shkruarën me dorë. Ai nuk ka përdorur kurrë makinë shkrimi dhe të njëjtën gjë ka bërë edhe me kompjuterin.
I. Kadare ne moshe te hereshme:
A është e vërtetë që kur ishit 12 vjeç u dënuat për falsifikim monedhash?
Unë kam qenë 12 vjeç dhe bashkë me një shokun tim të klasës na tha mendja, e shkurtër në këtë rast, që ngaqë gjetëm ca shkronja plumbi, me të cilën shtypeshin librat, t’i shkrinim e të bënim lodra me to. Na shkrepi në kokë të bënim 5- lekëshe. Në një vend kishte vajtur motra e vogël e këtij shokut tim të blinte pasta e akullore. Lajmëroi policinë, së cilës iu duk një kuriozitet i madh që në qytetin tim s’kishte pasur rast ndonjëherë të zbuloheshin monedha false, se është një gjë shumë e komplikuar, e vështirë për t’u bërë dhe nuk mund të merret seriozisht, aq më tepër kur e bëjnë ca kalamaj. Por kjo s’e pengoi policinë të na arrestojë në orën e mësimit.
Grafikisht tamam rrudha pleqnie te thelle. Drithma vdekje.
Korrikse falimneres, kjo leter e shkruar nga i modhi Dritero me iluminoi (konceptualisht dhe grafikisht) perfundimisht motivin se perse shkruhet (jo vetem libra, por çdo lloj krijimi, pra edhe filmat e Godard). Mendja top se bote tjeter s’ka, me tu bere kerme ta do mendja qe nuk i shef me pulbardhat mbi kaltersine e liqerit. E vetmja menyre per mbijetuar eshte nepermjet vepres si monument postmortum i te modhit qe denjoi te ishte ne mes tënë. Perjetsia si surrogato e gjallimit. Aman me çdo kusht e me çdo menyre te jemi gjalle, edhe si parazit mbi jeten e te mbeturve gjalle, parazit mbi brezat e ardhshem.
Kultura si frike e poshter nga vdekja, kulturisti modern osht i dhime n’breke prej frykes. Pranej kultura mban yf era zylyf.
Ketu s’do jem
…
Po kur të jesh mërzitur shumë.
Në raft të librave kërkomë,
Atje do të jem i fshehur unë,
Në ndonjë varg a ndonjë shkronjë.Mjafton që librin pak ta heqësh
Dhe unë do zbres, do vij pas teje;
Ti si dikur me mall do qeshësh,
Si një blerim pas një rrëkeje …
Paska shkrim doktori
te semuret me Parkinson kane avantazhin te shndrrohen ne Doktor kur shkruajne
1 Like
vari, maje n’tullumt, 1 me 0 per PS.
1 Like
Si paske mbajt mire piket, 1000000 me 1 per ps
qe te mos harxhoj energji me kot, pergjigjen pak a shume e ke ktu:
Mos harro bota nuk eshte frengjishtfolese, pie englishe, e mbreteresha eshte skoma gjalle. Ndaj do kesh boten me 3 koqe me duket
mos harro se bota eshte e strukturuar eros-thantos, pra, neqoftese Maria Antuaneten e therem ne fuksat, Ledi Dajanen e palluam me 3 loqe dhe e nrejtem n’hava me 3 koqe.
Korrikse kape edhe nje tjeter intelektual t’modh te dhim ne breke nga fryka e vdekjes:
Garibaldi in punto di morte, fece portare il suo letto di fronte alla finestra sul mare, nella prospettiva che mostrava la Corsica. E quando la vidi, con il vento che smuoveva la tenda, scoppiai a piangere in una inaspettata Sindrome di Stendhal.
Dhe pastaj mbreteresha e nisi me pushime ne boten tjeter.