kam edhe nji pyetje tjeter ma t’veshtire tash po t’baj:
Edmond Dantes e ka ma t’lehte me u arratis prej vuajtjes burgut te keshtjelles Bershenit, apo prej lumnise te qendrumes shtri ne divan duke pa n’televizor kush do fitoje zgjedhjet ksaj radhe: Rama apo Berisha?
nuk e di a je tu m’nije a si?
Hesse .
te dyte bashke ne kant te berllogut ( diqysh kur i degradoj ne kete shprehje ndihem si mire …)
p.s. te fundit pyjte nuk po e kuptoj ,valla ?
tani e kuptova me mire shprehjen, qe eshte tamam stil hessian. Hesse eshte burre i mire pranohet, megjithse ka kohe qe se lexoj ma, e kisha harru krejt, e nuk di si do me duket tani me e lexu prape.
Shprehja eshte provokuse dhe per te ngacmue tye, por ka edhe kuptim te thelle filozifik 
. Po e them me fjale te tjera duke e permbledh gjithe muhabetin:
Edhe te arratisesh prej vuajtjes (kudoqofte: prej burgut te Keshtjelles Bershenit, prej divanit te njeriut te zakonshem qe lufton me mizat duke pa televizor ne burgun e merzise te perditeshme Rama-Berisha, prej Evropes plake drejt ishujve ekzotike te Paqsorit si Gogeni, etj) kerkohet qe bilanci i lumnise te jete sadopak me i madh se i vuajtjes e cila bllokon ne status quo personin, e do per vete personin, sepse si vuajtja ashtu dhe lumnia duan te jene te perjeteshme.
vala, a je tu m’nije a si?
Ku te arratisemi or ti , nga vetevetja ? Lumturia dhe vuajtja eshte reprodukim i mendimit tone , formimit tone, karakterit tone , perpara natyres si tip qe na kategorizon ne anim ,alegro apo fatalitetit ….,( shiko radhitjen e kategorive qe une i mendoj si vendimtare ) Nuk eshte me rendesi kordinatat ku ndodhemi ato jane factor terciar qe ndikojne ne Ne .
Exemplar konkret jam une , jam duke jetuar ne mes habitatatit me primitiv dhe nuk bie ne vuajtje por gjej kenaqesin qe duke elaboruar rrethanat shkak pasojne hutohem permes paqes me vehten drejte lumturise vetanake . Ne mes vuajtjes dhe lumturis mbenda vehtes sone,a nuk eshte paqja me vehten mesi i arte?
p.s.
Kam filluar te plakem Inkuzicion ! E di ku e ndjej ? Sot lexoj mijra mendime te thena dhe tund koken e them me vehte ,krejt si une po menojka ? Ne adolishence kur lexoja qoft Hessen Freud apo Osho memorizoja mendimet e tyre ne mua qe gjate pervojes ti eksprimentoj e vertetoj se a e kane thene sakt , ha,hahaha …
… Ajo qe memorizohet nuk harrohet, apo ?
Nuk do kesh durim ! mos provo , ! ( ke kaluar moti stande shume me te larta…)
ma pak fjale desha te them qe krijimi eshte kalim cilesor nga nje gjendje e kaluar, ose e tanishme, ne nje gjendje tjeter te re qe i perket te ardhmes. E per ta bere kete kalim lumturia e personit duhet t’ja kaloje te pakten 2cm vuajtjes. Prandaj jane pak krijues (nuk eshte e thene artiste, por edhe njerez tamon) dhe shume qe rrine shtrire ne divan duke u shullaqur midis vuajtjes dhe lumturise pa bere asgje e duke i renduar tokes.
thene me dy fjale
motivi me i thelle i botes eshte lumturia.
e kuptova qe as nuk me lexove ,
u ngute Inkuzicion duke me shkruar nje sqarim me se te zakonshem thua se nuk e kuptova ku eshte esenca ,
Pse nuk deshte te mendosh qe ne raport me mua si tek arti modern e gjitha mvaret cilen kend te pikeveshtrim done ti kapesh drejtezat , Une ashtu veprova kur japa pergjigjen e te thenes tuaj…
un te lexoj gjithmone, por jo gjithmone te kuptoj, e te shumten e rasteve te keqkuptoj 
te kuptosh tjetrin dmth te jesh me i lumtur se ai
e kam thene une, Osho e ka kopjuar prej meje 
kjo e fundit ,me pelqej , nxit mendimin e bashkbiseduesit ,
e shef ,sa rron meson …
kur nje gege ben nji dore muhabet me nje tosk, vetem serbi i kupton
te jessh nje nivel me lart qe te kuptosh gjerat , te duken te cekta ngalleznimet e tjetrit ,
Nuk e thot Osho , jo ! duhet te jesh ne nivel te njejte qe te kene vleren e njejte …
aha , ky ishte qelsi, tash po i kuptoj veprimet e Rames ,
E une mendoja cfare vizone e halucilacione po i jep ati efekti i kokaines …
ja e shef qe perfundove ne divan si qenie e palumtur duke pa ne televizor malokun dhe palloshin?
nuk ka shprese per njerzimin deri kur te mos degjohen me ne eter trokellimat e boleve te Marlonit!
fitove . ndihesh rehat ?
po e vdekshme jam dhe une , diku dikur do gaboj dhe nodnje info nga ky habitat do degjoj…
Ndjenja mbizotruese e njeriu te rene eshte vetevrasja, e cila nuk eshte e thene te kryhet ne menyre romanceske me kobure ne temth, por si rregull kryhet ne menyre sistematike e graduale, pa u ndjere e pa u vene re, dite per dite, çast per çast, derisa personi katandiset ne nje qenie vdekur e pakallur.
Kur ke lexuar mbi 150 nga 200 e ca faqet e biçim romanit të Virgjil Muçit dhe bindesh se ajo çka po bën nuk është asgjë tjetër përpos një masturbim gjatë të cilit hallatin e tund ti qefin po e bën Virgjili, vjen në vete dhe kupton se je duke bërë gjënë më të pakuptimtë që mund të bëjë një banor i rruzullit.
Edison Ypi
Nuk lexoj kurre nje liber si të vijë, rastësisht, me rekomandim, ose sepse është në modë, sepse autori osht i modh, sepse s’kom çar t’boj duke prit trenin ne stacion e hajt po ble nje liber tek tezgat etj. Pothuajse gjithmonë filloj nga një shprehje e thënë dal vivo e një autori që më tërheq vëmëndjen, e më tregon me pak a shumë se kush është, dhe më pas filloj të lexoj, dhe kur shoh se vërtet ja vlen, lexoj gjithçka të tij dhe rreth tij. Pak a shumë ne te njëjten mënyrë njoh njerëzit ne jeten reale që ja vlen te njihen. Në këtë mënyrë kam shumë boshllëqe në njohuritë e mija, por nuk e konsideroj problem, madje e konsideroj avantazh. Ka gjeni të famshëm që nuk humbni asgjë nëse nuk i njihni, perkundrazi. Shoh shumë njerëz që hanë si të babëzitur çfardo kulturë dhe autor te çfardo lloji, edhe këtu: “ky është i madh, ah sa i madh është ai tjetri!”. Por janë vetëm të mjerë të mëdhenj, s’ke çfar meson ne shoqeri te tyre.
Nuk e le veten te me perdore kultura dhe libri, jam une qe e perdor kulturen dhe librin. Jam une Libri, gjysem i shkruar.
