ah sa me kujtove sa poshte shkalla ime e te ndjekurit te filmit kete vit. Vjet i kapja 4-5 tituj nga liata jote, jo 5-6 actually, sivjet dale pa te arrij 2 cope. Paskam guxuar edhe me renditje timen mes te tjerash. Sivjet jam teper dobet, teeeeper dobet.
interesante listat e Cahiers(istave)
hej, se ma kujtove, pyetje: thua te jete e njejte revista ne ‘paper’ me formatin online?
albanoid, po kte filmin e moth qe ka per nentitull “Nje alergji per Evropen”, a e ke pa?
Meqe m’the qe kam tradhtu perendimin dhe po shkoj drejt orientit, dhe meqe Stalker ne nje koment me lart e konsideron filmin pertej kohes dhe hapsires, pertej historise, sepse historia eshte ajo qe eshte, dhe filmi eshte ai qe eshte. Tamam si ikonat ortodokse.
Kete film çfar nuk e kan quajtur: fund te filmit, pertej filmit, meta film, vetem ngambrapa film nuk e kane quajtur.
Sokurov sembra del resto seguire la tradizione, l’arte e la disciplina dell’iconografia bizantina, in particolare di Andrej Rublov, il più grande pittore di icone dell’antica Russia. Madre e figlio ripropone soprattutto il simbolismo rivoluzionario attuato da Rublov nell’icona della Santissima Trinità. I fattori utilizzati da quest’ultimo, ricompaiono nella loro essenzialità nel film di Sokurov. Vi è il Padre, mostrato attraverso l’immagine dell’albero della vita. Vi è il Figlio, ovvero la montagna del Golgotha. E vi è lo Spirito, raffigurato grazie all’immagine della casa, vista anche come tempio. La vicinanza con la tradizione iconografica porta il cinema di Sokurov ad un livello metafisico, in grado di avvicinare l’uomo all’essenza più vera della vita e dell’amore per l’altro. Come il pittore d’icone, anche Sokurov costruisce nei suoi dipinti l’invisibile, il mondo dell’invisibile e della Grazia di Dio. Un mondo raggiungibile attraverso la contemplazione e la riflessione interiore. I simboli rimangono inspiegabili ed indicibili, eppure di fronte alla luce di queste icone cinematografiche si giunge alle soglie di quel processo denominato iconostasi, capace di portare l’uomo oltre il visibile. “L’iconostasi apre delle finestre, toglie i vetri che filtrano la luce spirituale, ci fa respirare l’eterico, e vivere nella luce della gloria di Dio”.
Se dija qw ish kaq i" lashte" kodi. Per mua rrofshin kinezet.
Artikujt janë të njejte, por ‘online’ revista nuk eshte falas. Me duket se eshte 2€ nje artikull
rrofsh, flm.
have a good day/night
(ky postimi i sotshem, ne blog, vizualisht as qe u krahasoka me kete ne ppu. Ketu kemi nje rremuje te vertete)
Dhe po mendoja: po sigurisht qe eshte siç thua ti: të rinjte progresiste të viteve '70, qofte ata tek “Në shtepine tone”, por qofte dhe Toni Erdmann dora-vetë (personazhi i te cilit ndjehet dukshem qe eshte produkt i epokes emancipuese europiane të fundviteve '60), i bene femijet e tyre në vitet '80, ne fund të të cilave ndodhi anti-Ngjarja (jo renia e vendeve lindore si shtete, por e ashtuquajtura ‘mposhtje e komunizmit’). Qe nga ai moment, nje gjenerate e tere (heroina e filmit!!) u rrit në nje epoke conservative. Dhe sot ne 2016, vjen puna qe të jene prinderit (të vjetrit) à ta qe ndergjegjesojne të rinjte.
Thene ndryshe: kur Toni (70 vjec burre) i thote se bijes “if this is about a father, i’m not the right man”, sigurisht qe nuk e ka në sensin biologjik të fjales (ai sigurisht qe eshte i jati i Ines). Por moral!
(gjenialiteti i regjizores pastaj qendron në faktin qe gjithshka kete e trajton permes satires, por ky eshte krejt tjeter muhabet)
Çfar quan t’i epoke konservative dhe rini konservative, eshte vazhdimsi e epokes qe ti quan, me logjike dyfelore, epoke progresiste e 68-tes. Ne fakt ka vazhdimsi, nuk ka asnje konflikt brezash.
Ti quan konservative çfar nuk te shkon per shtat si progresive, por 68-ta nuk ishte as progresive e as konservatitve (siç e kane quajtur shume progresiste t’mdhej si psh Pasolini dhe Beketi), por ishte nje epoke prezervative.
Te gjithe gjashtetetshat per shkak se ju vune kunder eterve te tyre (por jo pareve te eterve qe i ushqenin qyl per te bere revolucjon seksual), ishin te dhjere para femijeve te tyre me vone, nuk mund t’i jipnin me drejtim, bej çer t’dush t’keqen baba. Prandaj ne epoken ngambrapa, te anti-ngjarjes se hidhur te mposhtjes se komunizmit qe te ben per te qare si kalama ua ua ua, mungon komplet figura e atit, verdalle ke njerez pa bythe, ose me bythe, por ne dispozicjon te Marlonit.
Ti merresh me filma per te mos pa realitetin e hidhur, deri pak kohe me pare tere elita politike perendimore ishin revolucionaret e 68-tes (akoma eshte shumica, pakica jane dishepujt e tyre ), sakte çfar ka ndodh ne Shqiperi me kuadrot revolucjonare te 72-shit qe kane ne dore fuqine politike dhe kulturore.
ky klip(nga minuti 5) i nymphomaniac qe nder te tjerat shpjegon nje nga ikonat ortodokse shpjegon rrafshtesine e tyre, mungesen e perspektives si imazhe te perjetesise ndersa per filmat thame qe jane te lidhur me kohen e tyre, pra eshte e kunderta.
Ps. kujdes klipi eshte paksa me pulle te kuqe
kto lloj faqesh horror porno un nuk i hap, nuk bejne mire per shendetin. Ti po deshe shpjego idene e klipit me fjale, ose gjej gje tjeter me normale, ose, me e mira e te gjithave, thuaj se çfar mendon vete per kete çeshtje.
tani shoh qe qeke kujdes per shendetin tim. Vazhdo sipas kerkeses.
nuk eshte porno, eshte film fetar mo burre, i Lars von Trier, mund ta anashkalosh skenen e pare,
por skena ne fjale nis pak a shume me shpjegimin e ikonave si karakteristike e kishes lindore si dhe ate qe thashe me siper
filmat horror porno nuk eshte e thene te mos jene serioze.
por nuk ka shume rendesi çfar thuhet ne klip porno serioz ose karagjoz, asnjeri nuk kundeshton dot faktin banal qe e tere kultura moderne ruse vizive, perfshire filmin dhe avangarden vizive qe ka ndikuar me pas tere kulturen evropiane dhe amerikane e ka bazen tek kultura e ikones.
Shikoni Captain Fantastic qe mua me pelqeu. Film i bukur.
kultura vizive e ka zanafillen qe ne pikturimet murale te prehistorikeve neper shpella, per ate pune
Nejse per kuriozitet filmi flet per keto, meqe ke interes ne keto tematikat fetare
Nuk po flas per zanafille, po flas per baze, dhe te gjithe avangardistet ruse pikturiste dhe muviste (Ezejshtejni, Vertovi, etj dhe me pas Tarkovskij, Sokurovi) ishin koshiente per kete, i merrnin shembull ikonat, i studjonin, i adhuronin, edhe kur ishin ateiste te bindur.
Maleviç psh, ka ribere vetem ikona:
https://it.pinterest.com/architectvanwil/malevich-russian-icons/
kjo ma merr mendja eshte e vertete
thene ndryshe toni erdmann, me paruke ne foto, eshte ne njefare menyre alterego sot e babait te ines, gjenerates se fundviteve 60 ta
Pse ta marre mendja kur eshte shkruar e zeze mbi te bardhe?
shif shif, se tani e pashe me mire se çfar ke thene.
Te mos kesh interes per kulturen fetare, e cila ne çdo disipline eshte baze e kultures laike, dhe akoma me teper asaj ateiste (qe eshte fetare e kthyer permbys), i bi te jesh pa baze si person, qytrym nga trute si intelektual, gjysmagjel, nje kuakuarakua, siç eshte ne fakt tani shumica e elites evropiane (dhe gjithe elita shqiptare) e prejardhur nga epoka e 68-tes.
Te sygjeroj mi box (xiaomi)