Në këtë temë ju ftomë të postoni foto të librave që keni në duar këto kohë bashkë me një përshkrim të shkurtër (apo pak të gjatë) të subjektit e përmbajtjes së librit. Ju ftoj të na sillni imazhe të librave duke besuar biseda bëhet edhe më interesante dhe librat na kuriozojnë edhe më shumë kur i shohim.
Unë sapo kam nisur librin e fundit të përkthyer shqip nga akademiku dhe publicisti italian Claudio Magris, të titulluar “Danub”. Magrisin e kam lexuar edhe më parë, kur lexoja “Udhëtim pa mbarim”. Librat janë përshtypje udhëtimi, mbushur me vëzhgime, përshkrime, ngjarje dhe njerëz në vende të ndryshme në Europë. Udhëtimi përgjatë Danubit, nga burimi deri në Detin e Zi, është plot me fakte historike, gjurmë qytetërimesh, por edhe kronikë e së tashmes.
Autori eshte kilian dhe libri ka rreth 1100 faqe keshtu do pak durim, por deri tani (jam tek fq 200 qe i bie te jete thjesht hyrja) eshte mjaft interesant. Personazhet kryesore jane ne kerkim te nje personi nderkohe qe mpleksen dhe mes tyre. Perkthyer nga Bashkim Shehu
Keto dite s’po lexoj gje, por libri i fundit qe kam lexusr para disa muajsh ishte Lacci, nga Domenico Starnone. Lacci në shqip janë lidhëset e këpucëve, dhe libri eshte nje roman i shkurter mbi lidhjet qe na bashkojne e ndajne ne nje familje.
Eshte ne te njejten fryme si librat e Elena Ferrantes.
@squarepusher shume e bukur kopertina e 2666 ne shqip.
Gati 500 faqe dhe kam vetem nje fjale per momentin, Umbero Eco! Gjuha eshte kaq e pasur dhe njekohesisht e thjeshte sa leximi nuk ngec ne asnje cast. Umberto Eco eshte enciklopedi. Libri ben fjale per nje njeri me shume kulture qe pas nje aksidenti humb kujtesen e ashtuquajtur episodike dhe ndjesore. Ai kujton cdo gje qe rrjedh nga kujtesa sematike pra ajo qe perftohet me dijen, leximin, te thenit dhe asgje nga kujtesa qe krijojne emocionet. Jam ne fillim te librit ndaj s’do doja te flisja bazuar ne parathenien pa e pershkuar vete rrugetimin e sherimit te tij.
@squarepusher, po e mbaja nje dite ne dore tek Friends dhe ishte shume ftues per ta lexuar me gjithe ate volum. E shfletova pak dhe dukej shume intresant.
I parapelqyeri im. E kam lexuar pjeserisht ne shqip te revista “Aleph”, me shume se 10 vjet me pare, perkthyer nga Luan Canaj besoj, dhe pastaj ne origjinal.
Besoj se po. Luan Canaj e ka perkthyer “Udhetim ne skaj te nates”. Nga titulli duket se Canaj duhet ta kete perkthyer me mire. Sidoqofte ishte perkthim i mire. Me ka mbetur ne mendje nje shprehje aty: “Sendet gjejne gjithmone pak kohe te plaken”. Te “Aleph” ate numer ishte edhe nje interviste e Celine.
Nuk e njoh perkthimin e Luan Canajt, fatkeqsisht, por edhe ky eshte mjaft i mire. Celine eshte pak i njohur ne Shqiperi, per nga pesha qe ka si shkrimtar, dhe nje kopje te romanit qe vuri @Sabi ketu une mezi e kam gjetur. E porosita dhe e prita nja dy a tri jave deri sa ma gjeten.
Canaj besoj e ka perkthyer pjeserisht, per nevojat e revistes. Celine eshte pak i njohur kudo, per shkaqe politike. Blendo, meqe e di qe ke shok Gimin, mund t’i thuash te beje nje recense edhe per kete liber.
Pasi shijova vëllimin e parë besoj se edhe i dyti do të jetë super.
