Le visage est un paysage (« një diell i bukur i brendshëm » – film francez me regji të Claire Denis)

regjisore te afirmuar vazhdojne te perdorin shume populloren binoche, duke bere prapeseprape, filma te mire.

Ndonjehere eshte pershtypja se gjasa per cilesi mund te pritet me shume nga amatoret / te panjohurit, sesa pro-te.

Muhabet i ngaterruar.
Binoche eshte aktore ‘e mire’ (ne sensin: nuk ngeli me u diskutu sot a eshte a jo aktore e mire). Problemi eshte se, shpesh, aktoret e njohur, luajne shpesh rolin e tyre, pra Binoche¨"bën si Binoche".

Kur them kete, nuk e kam fjalen se nje atkor/e duhet te dale nga vetja, Kurrsesi. Amà siguria e tepruar ne vetvete, po, eshte problem.

Në kete sens, gjithe meriten (ose mekatin) e ka regjizori, pra menyra se si e “perdor” ai nje aktor shume te njohur (pra “ftyre e pame” ne shume filma).

Filmi ne fjale, ne fakt, eshte film i bazuar fuqishem tek aktorët (sepse ata flasin shume: filmi eshte nje lumë i pafund bisedash). Por ne princip, filmat e mire jane ata qe bazohet tek mizaskena. E megjithate, ky eshte nje film shume i mire, sepse, pikerisht, loja e aktoreve (sidomos e aktores!) eshte konceptuar si mizaskenë, pra “loja” e saj eshte mizaskene.
Ose per ta thjeshtezuar: regjizorja ka mundur “te futet” tek trupi (fytyra…) e Binoche, pra eshte, si te thuash “aktore”-regjizore !

Ndodh shume rralle nje gje e tille, nje fuzion i tille. Besoj se ka te beje me faktin qe Binoche ka marre pjese aktivisht në endjen e vete filmit, duke “dorezuar” nje pjese te aktrimit te saj (aktrim ne sensin e keq, dramatik te fjales) nê kembim te mizaskenes.

1 Like

ndersa ne “Ma Loute”, me sa me kujtohet Dumont e perdori Binoche duke e nxitur ne aktrimin e saj egzagjerues. Qe i bie (jo per kundershti me teper sesa absurdin e situatave) se beri te kunderten…

Le visage est un paysage me mizaskene.

Fiks ! Për nje arsye të thjeshte: “Ma Loute” ka shume mizaskene (ndihet shume regjia: planet filmike janë të gjata, ka sh pak montazh, ka shume pak fjale, pak dialogje etj). Pikerisht, aktrimi i ezagjeruar i Binoche (dhe i disa aktoreve të tjere profesioniste), ishte si nje far lende “ngjitese” për ta bere filmin më të misheruar (incarnate)

1 Like

Stalker,
se kam dash gjithnje me t’pyt: çfar ka thon Godard (ose çfar mund te thoshte, nese nuk ka thene gje) per kte filmin e shokut te Kadarese, 2 ore rresht film pa asnje montazh?

Alexander Sokurov’s spellbinding RUSSIAN ARK is a multi-award winning film consisting of one unbroken camera shot that moves through St. Petersburg’s Hermitage Museum. It’s a staggering work of art, an impressive technical feat that is also cinematic poetry of the first order.

he me Stalker, pse s’na the ndonje gje per montazhin dhe montatorin e dalluar nga nje veper ne tjetren. Ke frike nga goditjet e mia intelektuale t’mdhoja?

Po kapitullin e fundit te librit te Hauser, Historia sociale e artit qe flet per filmin dhe montazhin, a e lexove? S’po na thu asgjo as per te, fol or burr se eshte literature me rendesi, mos u merr me lloqet pa buke te Korrikses dhe Albanoidit. Vetem un dhe ti marrim vesh nga Teoria e Imazhit, te tjeret i ke ilifi matrak, pavarsisht se un jam fashist dhe ti je komunist. Kshu e kan sjelle punet, ç’te besh!

Nuk më pelqen shume “Russian Ark”. Më duket si ‘qellim në vetvete’ (mungesa e montazhit) dhe filmi, in fine, më eshte dukur jo fort incarné.

Eshte shpreh Godard per kete film, apo jo?

Me sa di une, jo

Le visage et un paysage

ky do ishte vertet nje titull i bukur, melodioz.
Me i mire se titulli aktual.
Apo mbase do shkonte me mire per nje kenge.

Puna eshte qe nje film nuk eshte nje kenge. Nese regjizorja do vinte nje titull të tille, do materializonte qe në titull qellimet e saj artistike. Qe i bie: "e ç’ju duhet ta shihni filmin, nuk ju mjafton titulli?"
:stuck_out_tongue_winking_eye::grinning:

1 Like

ne nje kenge ndoshta jo por me sa po thua, i bie qe ne nje film spektatori vjen te shohe qe te kryeje rrugetimin artistik ku e udheheq filmi…
kemi folur dikur per lidhjen e titull - film.

Aktrimi i ekzagjeruar i binoche te ma loute, histrionizmi i saj eshte pasqyrim i klases qe i perket, borgjezise, qofte dhe aristokracise, ne kontrast me kanibalet e heshtur, qe i perkasin klases puntore.

Patjeter! Eshte enkas i tille. Biles kanibalet é heshtur i luajne të gjithe aktore amatore !! Nje antonimi é tille (aktore profesioniste/aktore amatore) nuk eshte rastesi, eshte zgjedhje e qellimshme é regjizorit (pra bën pjese tek mizaskena)

Biles ashtu siç themi, me të drejte, në jeten reale "gjithshka eshte politiké - me E në fund : psh: edhe seksi, politike eshte), mund të themi edhe në nje film: gjithshka eshte mizaskene (mizaskena si homologia e politikés në jeten reale).

Pra edhe vete mizaskena (forma) eshte politikë (permbajtje)
(Ceshte forma? Permbajtje!
Ceshte permbajtja? Forme!)

2 Likes

eshte nje dikotomi mjaft e gjetur ne kontekstin e filmit duhet thene, sikurse dhe personazhi vajzes djale, me natyren e dyfishte, dhe faktin qe aktorja vete qe eshte vajze ne film qe loz nje djale qe vishet si vajze.

Më kujtove qe, asokohe, nje medium ketu pat shkruar se, Ma Loute eshte, ndofta, filmi më politik francez i ketyre 10 viteve të fundit.
Ka fort mundesi të kete qene é të jetë ashtu !!

Çeshte trupi? Shpirt!
Çeshte shpirti? Trup!
Çeshte Yangu? Yin!
Çeshte yin? Yang!
Çeshte 1? 0!
Çeshte 0? 1!
Çeshte plusi? Minus!
Çeshte minusi? Plus!
Çeshte femen? Maço!
Çeshte maço? Femen!
Çeshte pidhi? ■■■!
Çeshte kari? ■■■■!
Çeshte muti? Shurr!
Çeshte shurra? Mut!

Me duket se doli nje poezi e modhe!

Çeshte poezia? Futja pordhes!
Çeshte futja pordhes? Poezi!