Qesh mirë kush qesh i fundit

drejtori i parë i Drejtorisë Dytë:
-Hyr, mbylle derën! Si dukesh, s’të shoh mirë?

fuksi:
-Ç’e pyet, telef fare, vrap anej, vrap knej që kur vdiq shok Enver. Sot arrestum njonin që kish thon me t’hudhme për shok Enver: “Kufoma është muti i fundit i të ndjerit”.

drejtori i parë i Drejtorisë Dytë:
-Këtë aforizmë e ka thënë një francez i shquar, i cila ka do kohë që e ka bërë mutin e tij të fundit.

fuksi:
-E di, e di, ma ke thon edhe emrin, më duket se e ka Raimond apo Mondi, kush i qiu nonën si quhet. Problemi është se ky disidenti që arrestuam sot, nuk u mjaftua me shprehjen e ktij Mondit e kush i qiu nonën si quhet, por shtoi edhe diçka nga mendja e tij duke thënë me rastin e përvjetorit të shok Enver: “Përvjetori është pordha e pafundme e të ndjerit nga e përtejmja lëshuar në të këtushmen mu në hundë të përzitëshmve që kanë ardhë me bo qokat”.

drejtori i parë i Drejtorisë Dytë:
-Kjo po që është origjinale, duket që atje tej që është aforizmë albaneze. Por trajtojeni mirë se, sidoqoftë, paska merita atdhetare.

fuksi:
-Po kjo s’është ndonjë gjë kushedi se çfarë krahasuar me atë që ka thënë për dishepujt e Jezuit që shkuan të shikonin kufomën e tij dhe e gjetën varrin bosh. E kupto vetë se ç’ka thënë, se s’ma nxe goja ta them.

drejtori i parë i Drejtorisë Dytë:
-Thuaje, duhet ta thuash se këtu je në krye të detyrës.

fuksi:
-Ka thënë tekstualisht: “Shkuan ta gjenin, dhe asnjë mut nuk gjetën!”.

drejtori i parë i Drejtorisë Dytë:
-Interesante kjo aforizmë apokrife; lirojeni djalin sepse kjo e fundit, e lidhur me të parën, çon ujët, nga mulliri i armikut, në mullirin tonë.

fuksi:
-Sigurisht që i çon, por i çon edhe topat e mutit të varreve bosh që notojnë mbi ujë e që grumbullohen derisa bohet muti mullar tek rrota e mullinit.

drejtori i parë i Drejtorisë Dytë:
-Edhe kjo që sapo the nuk është keq si aforizmë albaneze, vetëm se nuk merret vesh se tek cila rrotë bohet muti mullar me topa muti, merret vesh vetëm që mullai bohet tek rrota impersonale me kalimin e kohës.

fuksi:
-Lidhur me këtë ka një aforizmë të fortë populli jonë: “Mos ja kruj koren mutit se vjen erë”. Ose në këtë rast mund të thuhet më mirë: “O rrotë mullini, mos e kruj koren e mutit se vjen erë”. Ose akoma më mirë dhe më e qartë: “O rrotë mullini, mos e kruj koren e mutit impersonale që është grumbulluar rreth teje anë e mbanë, se pastaj vjen erë personale”.

(nga Kujtimet e një fuksi)

zoti Shyti:
-… se në fund të fundit dy duar për një kokë janë, thotë populli jonë.

shoku Zylo:
-S’do mend, por është kështu sepse në fillim të fillimit dy fele për një brimë janë, thotë intelektuali i modh. E mu aty në këtë vrimë futet koka e disidentit duke u kapur mbas dy felesh politike majtë dhe djathte me të dyja duart për t’i bërë yzmet pozitës në rregjimin në fuqi.

zoti Shyti:
La vità è brutta e sofferenza, vale la pena di vivere solo grazie a arte che è sublime e immortale. Vedi cosa ha detto Pier Paolo Pasolini në Lidhjen e Shkrimtarëve kurvjarë:
“Io produco una merce che dovrebbe essere la poesia, che è inconsumabile. Morirò io, morirà il mio editore, moriremo tutti noi, morirà tutta la nostra società, morirà il capitalismo, ma la poesia resterà inconsumata”. Grande Pasolini!

shoku Zylo:
-Pasolini sta delirando poeticamente, la poesia è il prodotto del capitalismo esattamente come il plusvalore; l’arte uguale con il plus valore. Finche i poeti lotteranno contro il capitalismo con deliri poetici, il capitalismo andrà in eterno a braccetto con la poesia; moriranno solo i poeti come carne di macello, va via uno, viene l’altro come gli autobus di linea.

Non possiamo non essere cristiani, anche se non seguiamo più le pratiche del culto, perché il cristianesimo ha modellato il nostro modo di sentire e di pensare in guisa incancellabile; e la diversità profonda che c’è fra noi e gli antichi [… ] è proprio dovuta a questo gran fatto, il maggior fatto senza dubbio della storia universale, cioè il verbo cristiano - Benedetto Croce, Storia dell’idea di Europa nel secolo decimonono

zoti Shyti:
-La storia del secolo ventesimo ha smentito la tesi crociana, rivelando le profonde radici pagane ancora attive nell’inconscio collettivo dei popoli europei.

shoku Zylo:
-La storia del ventesimo secolo è una storia vergognosa di annullamento di ogni radice possibile, e perfino di ogni tronco, ramo e foglio, e ha riprodotto solo i fiori dei paradisi artificiali della decadenza di diciannovesimo secolo. Le profonde radici pagane sono rivelate dal Rinascimento che ha cercato di fare la sintesi tra radici pagane e radici cristiane, purtroppo fallendo e rivelando il nulla vergognoso odierno.

zoti Shyti:
-Lei è il tipo di persona da bicchiere mezzo pieno, vedo.

shoku Zylo:
-Ti sto dicendo che il bicchiere è vuoto completamente, anzi non esiste bicchiere affatto perché il bicchiere è un invenzione cristiana, ha detto san Benedetto Crocefisso.

La dottrina ufficiale sono utili per tenere in piedi un malintesi utile per tenere in piedi il cristianesimo e la chiesa. Ma utilità senza verità è provvisoria perché la verità è eterna. Di fatto la dottrina di ragionamenti utili e i dogmi falsi cristiani sono stati utili per 2000 anni, e adesso sono dimostrati futili, fano a ridere ai cani. Il cristianesimo è ridotto in un rito folcloristico vuoto, non crede più nessuno, compresi anche quelli poco che vanno ancora in chiesa. L’ateismo è opera del cristianesimo, l’ultimo cristianesimo appare come ateismo.

shoku Ropi ha citato George Orwell dal libro “1984”:
Chi controlla il passato controlla il futuro: chi controlla il presente controlla il passato.

zoti Shyti:
-Questo detto è sempre valido!!!

shoku Zylo:
-Non è valido perché adesso nel postmoderno non c’è neanche il passato e neanche il futuro, c’è solo la merda pietrificata del presente.
Siamo messi proprio bene, i geni soffrono da incubi e si mettano a scrivere libri dove scaricano le loro fantasie e incubi liberandosi dalle proprie angosce e magagne, i loro lettori non bastano i loro incubi e si caricano come somari anche con gli incubi dei geni.

zoti Shyti citon Ennio Flaino në mbledhje të kolektivit:
Cercava la verità e quando la trovò rimase male, era orribile, deserta, ci faceva freddo.

shoku Zylo i përgjigjet:
-Cercava la falsità e quando la trovò rimase contento, era piacevole, rigogliosa, ma ci faceva troppo caldo, cosi resto tra il caldo e il credo, appunto nel tiepido: “Ma poiché sei tiepido, non sei cioè né freddo né caldo, sto per vomitarti dalla mia bocca” (Ap. 3,14-20)

John David Barrow, fisico inglese, quando li hanno detto che una società di beneficenza australiana ha dato un milione di dollari a Paul Davies per il suo libro famoso “La mente di Dio” che dimostra esistenza di Dio, rispose: “Per 1 milione di dollari sono pronto di scrivere un libro che Dio non esiste”. Con intelletto può provare ugualmente sia che Dio esiste sia che non esiste, si e no sono uguali dal punto di vista dell’intelletto, per questa ragione esiste la dialettica e il pensiero che esiste solo come pensiero dialettico nei cervelli di metafisici, scienziati e i robot chatgpt. Mentre un credente esperimenta Dio nel suo cuore giorno per giorno.

Gjenite përndiqen, mandje dhe vriten e kryqzohen, per së gjalli për tu adhuruar mbas të vdekuri; gostia e jetës ka nevojë për mish, të cilin jo më kot lapët e quajnë “kërmë”.

nga Ditar i një fuksi

disidenti i modh citon psikologun e modh Jung:
“L’uomo non può sopportare una vita priva di senso”- Jung

fuksi:
-È più che vero che un uomo non può supportare una vita di senso, ma non può supportare neanche una vita con senso perché nella situazione reale dare il senso alla vita avrai in modo fatale rogne e sofferenze infinite, cosi la gente sceglie lo status quo di non senso “come tutti gli altri” (espressione più schifosa esistente).

drejtori i parë i Drejtorisë së Dytë:
-Ptu ta marrë djalli, sot duhet të shkoj tek tezja për një sebep. Nuk e ke idenë çfar bezdie, sa here shkoj tek ata, veç muhabet vdekje bëjnë: filani ka vdek, fisteku po vdes në spital; nuk e njef filanin? nuk te kujtohet? ai mo që kur vdiq kushuriri i dytë i gruas së parë së Rrahmanit, ndjesë pastë, pati një atak në zemë dhe erdhi ambulanca. Dhe e tregon sikur ka ndodh dje, në fakt ambulancë ka ardhë 20 vjet më parë. Nuk e kuptoj këtë mani për të marrë nëpër gojë vdekjen natë e ditë, dreqi e di përse e bëjnë.

fuksi:
-Dreqi se di, fuksi e di; e bëjnë si stërvitje për tu ambientuar me kalimin në të përtejmen në mënyrë sa më komode të mundur, sigurisht e bëjnë në mënyrë inkoshiente. Me siguri matematike këto lloj tipash në rini nuk kishin muhabet tjetër veçse për seksin, kjo u pallu, ajo su pallu, filanit nuk i punon prandaj filanka e tradhëton, etj. Nuk shpëton dot nga mekanizmi kozmik eros-thanatos, kur gafllojnë hormonet i vetmi interes është noçka, kur shterojnë hormonet i vetmi muhabet mbetet kërma. Në fakt është i njëjti muhabet, kërma e palluar nuk di tjetër muhabet.

(nga Ditar injë fuksi)

disidenti:
-Sono sempre più convinto che - secondo una frase di Dostojevskij -, “la bellezza salverà il mondo “.

fuksi:
-Questa frase forse è stata la frase più interpretata nel caos senza capo ne coda della cultura e ha valore per dimostrare che ognuno fa i cavoli suoi e per conseguenza capisce secondo i stessi cavoli.

dissidenti:
-Dire l’ombra del vento è come dire il profumo dell’angoscia o il sapore del menefreghismo o anche la carezza di seta del pragmatismo.
Sono titoli così, imbastiti a casaccio, giusto per intorbidire le acque e dare al lettore sempre avido di emozioni nuove il gusto elettrizzante di un’ebrezza che proprio perché non la si capisce la si adora.
A me l’ombra del vento non convince. Cioè non mi convince che qualcosa senza spessore possa avere la pretesa di fare ombra.

fuksi:
-Ma ombra della sua ombra ti convince?

La sofferenza della croce (la Crocifissione) negli Ultimi Tempi si rivela anche negli Ultimi Spazi dei grandi conflitti del ventesimo secolo: ortodossia oriente (rappresentata dalla Russia), cattolicesimo sud Europa (rappresentata dalla Francia nel ventesimo secolo), protestantesimo nord Europa (rappresentata dalla Germania), puritanesimo e sette religiose nave Mayflower occidente (rappresentate dall’Inghilterra e America), ignoranza criminale planetaria rappresentata dai bipiedi bipolari umani.

(nga Ditar i një fuksi)

disidenti:
-Ce la caveremo, vero, papa?
-Sì. Ce la caveremo.
-E non ci succederà niente di male.
-Esatto.
-Perché noi portiamo il fuoco.
-Sì. Perché noi portiamo il fuoco.
(McCarthy)

fuksi:
-Fatte i conti bene, portare il fuoco fa male al fegato, è successo a Prometeo.

zoti Shyti:
-Ç’është një intelektual? Çfar përfaqson? Çfar kërkon të arrijë? Cili është qëllimi i tij, të njohë vetveten apo të njohë të panjohurën duke kaluar nga e njohura në të panjohurën?

shoku Zylo:
-Intelektuali është vetvetja në kërkim të vetes, dmth është koqja në kërkim të loqes, alias koqja i njohur në kërkim të loqes së panjohur.

shoku Ropi:
-Për mendimin tim intelektual, intelektuali është qenia që përfaqson përsosur unitetin dialektik dhe luftën e të kundërtave midis qenies dhe mosqenies.

shoku Zylo:
-Shoku Ropi me mëse të drejtë i dha kuptim marksist komentit tim jungian dhe frojdist. Duke bërë një sintezë midis Marksit, Jungut dhe Frojdit, mund të thuhet se intelektuali përfaqson uniteti dialektik dhe lufta e të kundërtave midis qenies dhe mosqenies duke mishëruar në vetvete koqe dhe loqen dialektisht të unifikuar njëkohësisht me koqen në konflikt me loqen. Thënë më thjeshtë: intelektuali është koqe-loqe dhe njëkohësisht sa koqe, ashtu edhe loqe.

zoti Shyti:
-Sinteza e shokut Zylo më duket shumë reduktuese, nuk mund të reduktohet një qenie e pasionuar për kulturë dhe etur për liri me hallatet e organit seksual mashkullor.

shoku Ropi:
-Jo vetëm reduktuese, por edhe denigruese për kategorinë më të shquar të shoqërisë njerzore. Aq më tepër që ne vetë jemi intelektualë, pra koqe dhe loqe, e përsa koqe, edhe loqe.

shoku Zylo:
-Kjo ndodh sepse ju jeni intelektualë, dmth jeni koqe dhe loqe që kanë koshiencë se janë loqe dhe koqe, ose të dyja bashkë: koqeloqe. Nuk do të ndodhte kështu po të mos ishit intelektualë, për shembull: ja ta zemë se shoku Ropi nuk do të punonte jasht orarit me pantallona të shkurtëra të lyera me llaç për të ngritur pallate me pune vullnetare, por do të ishte thjeshtë një puntor ndërtimi që punon dhe merr rrogën pa pyetur veten se çfarë është vetvetja, ose thënë në mënyrë të reduktuar: do të ishte një loqe që punon pa pyetur veten se çfarë është koqja.
Por ka edhe një mënyrë tjetër për të mos ndodhur kështu: të jesh më tepër se intelektual, i cili redukton funksionin e organit seksual në thjeshtë mekanizëm biellë-manivelë pallimi si cilindër mishi me dy sfera që shërben edhe për të bërë shurrën, ndërsa mendësinë kamasutra e kujton si teknikë orientale porno për të rritur lezetin perëndimor të pallimit. Orienti e konsideron organin seksual të shenjtë, si organin më me rëndësi të trupit, e jo si vënd që i përket halesë, semaforit dhe bordellos. Psh në japonisht termi “mitër” ka kuptimin edhe “tempull”, në një apokrif shkruhet se Zoti kur krijoi njeriun, ishte organi seksual për të cilin harxhoi kohë dhe energji më tepër se për çdo organ tjetër të trupit. Intelektuali perëndimor konsideron trurin si organin më me rëndësi, ndërsa organin seksual e konsideron me përkufizim të ndyrë, prandaj ofendohet nëse i thua “je koqe”, dhe është i tillë pikërisht se ofendohet, se në të vërtetë duhet ta kishte për nder.

zoti Shyti:
-Ti deklaron që nuk je intelektual, por muhabetn e bën intelektual duke treguar se edhe antilektualizma është një lloj intelektualizmë snobe, dhe si e tille pretendon të jetë me e rafinuara si intelektualizmë, më tutje nuk bëhet më. Po të mos ishe intelektual, as nuk do t’i hyje ketij muhabeti sepse nuk do dije ta bëje, një hamall nuk ja shkrep dot kësisoj muhabeti.

shoku Zylo:
-Unë nuk jam intelektual në kuptimin se jam më tepër se intelektual. Pra jam koqe e loqe si ju që ja shkrepni kësisoj muhabeti, por jam diçka më tepër se koqe e loqe si ju, por kurrsesi në kuptimin që thua ti se jam koqe e loqe e rafinuar si shumë intelektualë postmodernë që bëjnë antintelektualin si piçkadhije që kanë kuptuar dështimin e intelektualizmës, e cila arriti kulmin e suksesit në modernizëm, alias në komunizëm ku intelektualët zëvedësuan klasën e aristokracisë si shtresa më e privilegjuar relativisht të tjerave; intelektualët merrnin 8-9 mijë leka në muaj, të tjerët e shumta 4-5 lekë në muaj.

zoti Shyti:
-Ateherë na e trego edhe ne loqeve sekretin tënd që të bëhemi si ty që je diçka më tepër se koqe.

shoku Zylo:
-S’ka asnjë sekret, dhe s’kam asnjë problem ta tregoj, përkundrazi e kam për detyrë ta tregoj e të sqaroj. Por ty nuk të intereson aspak të dish sekretin, se e ke hallin të më kundëvihesh me qesëndi: “pa hë të shohim ty njëherë se si je më tepër koqe se ne?”.

zoti Shyti:
-Tregoje pa problem se tani po më bën kurioz vërtet.

shoku Zylo:
-Pa problem ta tregoj, megjithse e di se po koqe do ngelesh sepse ca gjëra, fatkeqsisht më kryesoret dhe themeloret, nuk janë me të kuptuar - siç mendojnë koqet dhe loqet intelektualë që mbivlersojnë intelektin dhe zgjuarsinë mbi çdo tjetër -, por janë kryesisht dhe themelorisht me të ndjerë.

zoti Shyti:
-Të kuptosh me ndjenje nuk ka kuptim, kuptohet me zgjuarsi, arsye dhe intelekt; ti nuk di çfar flet, po bën poezi, flet budallallëqe.

shoku Zylo:
-Vërtet kuptohet me zgjuarsi, arsye dhe intelekt, por një i zgjuar ose intelektual i shquar i ka kuptuar të tëra gjërat dhe nuk do të kuptojë të tjera; jo se nuk kupton se është budalla, por se nuk do të kuptojë, sepse nuk i intereson të kuptojë, është shejtan-budalla. Zgjuarsia, arsyeja dhe intelekti kanë në themel dëshirën për të njohur; pra nuk ka budallenj, ka vetëm personë që nuk duan të dinë, ose më saktë persenë që nuk duan t’ja dijnë, dmth shenjtanër-budallenj ose intelektualë të shquar ngambrapamodernë.

zoti Shyti:
-Sto studiando e imparando cose nuove perché devo migliorare lo stile dello scrivere, "Lo stile è l’uomo“ - ha detto Georges Louis Buffon, që i qofshim falë.

shoku Ropi:
-Se lo stile è l’uomo allora lo stile non si impara, o ce l’hai o non ce l’hai, nuk osht me t’msume, osht me t’dhonme, o e ke, o se ke, ore ti i Shytajve.

shoku Zylo:
-Osht ene me t’dhomne, ene me t’msume, ta kan dhon por e ke prish e duhet ta nreqësh duke fillu me t’msume. Tutto il lavoro faticoso dell’allenamento degli atleti ha per finalità lo stile, con lo stile ideale si arriva il massimo del risultato con il minimo di spese di energie ; il campione è un campione di stile, per convincersi basta di vedere per pochi minuti un video di un atleta campione mondiale vincente in una gara di corsa. Lo stile ideale di corsa è dei bambini che corrono felici in modo naturale tutto il giorno di qua e di là senza faticarsi. Con passar del tempo lo stile si perde e si corrompe da diversi difetti, vizzi e tic nervosi “imparati” durante il percorso sofferente della maturità. Il lavoro dell’atleta è un lavoro di ricupero, di “rimember ”, dello stato di innocenza edenica originaria, lui si allena per ricuperare lo stile della corsa felice che possedeva da bambino. La Caduta Originaria Primordiale si ripete nella vita di ognuno (“L’ontogenesi ricapitola la filogenesi ” - Ernst Haeckel), e tutto lo sforzo per un progresso vero deve essere un lavoro di ricupero, sia spirituale e sia fisico; il religioso cerca di ritrovare Eden perduto in spirito, l’atleta lo cerca in muscolo. Lo stato di grazia è lo stile ideale, e viceversa.
Quanto detto sopra è solo in teoria, perché in pratica l’epoca postmoderna è un’epoca al servizio totale del muscolo e senza religiosità, o meglio con religiosità a rovescio con segno negativo; invece, l’Eden perduto trova in continuo l’Inferno ritrovato con stile; il grande intellettuale e il grande scrittore è un grande lavoratore d’inferi. Tutte le energie positive nell’innominabile attuale si spendono per la perfezione del muscolo, in fin dei conti le energie sono al servizio del sport supremo di kamasutra che li trasforma in negatività infernale, esattamente come lo spirito dello stile moderno, spirito e corpo vano sempre insieme in bene e in male.

Libido (dmth dëshira për pallim) materializohet në shumë forma solide, por forma më sipërane e libidos të solidifikuar është paraja!.

(nga Ditar i një fuksi)

Covid ha rovinato l’organismo della società post-covid nello stesso modo come ha fatto con l’organismo degli individui, non creando danni nuovi, ma stimolando i sintomi degli malattie già esistenti, malattie evidenti o in stato latente. Non per caso Covid è la malattia dei pensionati, l’umanità oramai dal crollo del comunismo è in stato di pensione, di marciume cadaverico di Fine della Storia, oppure di Fine dei Tempi.

(nga Ditar i një fuksi)

La frase frequente davanti ad un opera d’arte moderna: “questa lo può fare fare anche il mio nipote di 5 anni” è equivalente come frequenza e stupidità con la frase complementare detto davanti ad un opera iperrealista: “sembra un fotografia”.

(nga Ditar i një fuksi)