ne s’na duhet gjo, i duhet John Lennon qi osht nji nga kongtaret me t’mdhenj t’botes:
kjo çupa i paska thënë simetrisë: ik pridhu
-Sot isha në mbrëmje përkujtimore të atij, mbush tumllas salla, fol njoni e fol tjetri nga ata që e kishin njof live.
-Kushedi se sa nga ata që e lavdërojnë të vdekur, e kanë masakruar live.
-Ndoshta, por ishte aq sipër sa mendoj se as nuk kanë marrë mundimin.
-Ja mundojnë pikërisht me ata që janë sipër, në këtë mënyrë ngrihen akoma më lart se sipër.
(nga Ditar i një fuksi)
ka simetri e simetri. Pastaj ka nje simetri t’modhe qe ka mrena nje simetri akoma me t’modhe qe i ben karshillek simetrise si i ben karshillek thesi i modh i Plakut te Vitit te Ri qe ka mrena thesin akoma me t’modh te Plakut te Vitit Vjeter:
edhe papa Françesku po mban kafken me dore, osht tu menu: perse valle Krishtin ta kete derguar Zoti per te vdekur ne kryq, dhe si eshte e mundur qe Krishti ishte vete Zoti qe dergon vetveten ne kryq?
Perse mendohen keto male?
por mo i modh nga t’gjith osht Cioran, tu kerku foto mendimtaresh qe mbajne kafken e tyre ne dore, gjeta nje foto te tij qe m’ka bo shum me qesh.
Nuk ia vlen të vrasësh veten, pasi vetja vritet gjithnjë tepër vonë - Emil Cioran
Sigurisht qe Cioran u vetëvra, vonë, por u vetëvra. 
nuk di dhe as kam dëshirë të di se që të jesh artist, intelektual i modh, duhet të jesh dhe njeri i dhjerë
njeri i dhjere nuk eshte vetem ai qe del ne resme n’hale, gje qe del dukshem si fenomen ne nje epoke te dhjere qe se ka per gje fenomenin, bile edhe mburret dhe imponon nje menyre jetese mondane te tille, pa pjerdh fare se kush ka deshire te di e nuk di, apo ben sikur nuk di. Aq mire ne keto tre raste per te dhjeret ne fuqi te nje epoke te dhjere, nuk i trazon kush.
Kjo nuk eshte gje e re.Lyndon johnson komunikonte me keshilltaret ndersa ishte ne hale , 
Karakteristika kryesore dhe, thënë me ironi, vlera e vetme e progresit në epokën postmoderne është se me të thënë, krijuar apo bërë një intelektual i modh, shqetsimi i vetëm i kolegëve të tij është që ta tejkalojnë menjëherë në mënyrë rrufeshme pa u tharë boja mirë. Psh sapo Samuel Beketi deklaron: “Komikja është tragjike”, hop hidhet Ionesko që ja kalon duke deklaruar: “Komikja është më dëshpëruese se tragjikja”, kështu progresi rezulton një rend o Marathonomak faqendritur me shpirt ndër dhëmbë duke bërtitur kush t’ja kalojë njëri tjetrit si kalamajtë e vegjël. Ose shëmbull tjetër: bën Piro Manzoni ready-made Merda d’artista, kavanoz i mush tumllas me mut artisti ekspozuar në muze, hop Wim Delvoye bën Cloaca, agregat makinë që prodhon mut njeriu nga ushqime të freskëta njerzore para syve të spektatorëve dashamirës të artit.
O burra artistë t’mdhenj vraponi ta hani mutin në publik si performance në mesh të sheshit, keshtu bëheni të famshëm para se ta bëjë ndokush tjetër para jush, me vrap drejt shkatërrimit!
E qeshura e tij me të madhe ishte kaq me të madhe, sa nga goja e hapur kanatash i shiheshin bajamet, dhe po të zgjasje pak kokën mund të shihje pusin e humnerës së ezofagut me në fund llamburitjen e vrimës anale si hënë e plotë në një errësirë të thellë.
Parajsat artificiale janë të njëjta me ferret natyrore, siç është intelektuali artificial njësoj me budallën natyror.
Kur s’ka stimë ndërmjet tënë, detyrimisht diskursi është pa kuptim midis tënë.